PK HSB: Mostert voor de tweede keer kampioen en Wu wint B-groep

Tijdens de slotavond van de Persoonlijke Kampioenschappen is het ‘t grootste gedeelte van de avond spannend gebleven over wie er kampioen gaat worden en wie de B-groep gaat winnen, waarbij er op 15 borden geschaakt wordt.

Inmiddels is duidelijk geworden dat niet alleen titelverdediger en zesvoudig kampioen Ted Barendse en drievoudig kampioen Gert Legemaat het kampioenschap eerder gewonnen hebben. Joost Mostert veroverde de titel in 1980. Deze drie heren en Alexandr Mityaev zijn het kwartet deelnemers die kans maken om de titel van 2021 te veroveren.

Bij aanvang van deze slotronde staan Joost Mostert en Gert Legemaat op 4½ punten en Alexandr Mityaev, Ted Barendse en Tobias Li-Behn op 4 punten. Tobias kan op 5 punten komen, maar vanwege de paringen kan hij daarmee geen kampioen van de Haagse Schaakbond worden tijdens deze editie.

Gert Legemaat en Ted Barendse treffen elkaar in een rechtstreeks duel. Ze spelen niet voor het eerst tegen elkaar en zullen niet bij anderen hoeven navragen: “Weet jij wat Ted speelt?” of “Weet jij wat Gert speelt?”. Er zou een boekenreeks opgemaakt kunnen worden met de enorme hoeveelheid partijen die Gert en Ted tegen elkaar gespeeld hebben. De titel is het waard om er vol voor te gaan deze avond, waarbij deze partij vele uren in beslag neemt. Ze spelen een partij, waarbij ze het elkaar volledig laten bewijzen.

 

Alexandr Mityaev trof een avond eerder Jan-Willem de Jong tegenover zich tijdens de strijd tussen DD en Schaakmat Westland vanwege de HSB-competitie. Met Jan-Willem de Jong trof hij een tegenstander die ook al enkele jaren in de Meesterklasse uitkomt bij tweevoudig landskampioen LSG. Voor de ene schaker geeft zo’n tegenstander je spel een boost, ondanks geen resultaat maar wel een nuttige schaakles rijker. Een andere schaker kan zichzelf dan de put in denken of praten. In zijn partij tegen Thomas Alvares staat na wits tiende zet de volgende stelling op het bord.

 

Na zwarts zetten 10…Te8 en 11…Dc7 speelt Alexandr a tempo 12.Lf4. Een loper die vervolgens in de doos kan, waarna Alexandr de komende periode zichzelf vooral nodig heeft om het schaken weer leuk te gaan vinden.

Theo van Orsouw kiest voor de Benoni-aanpak om de witte stelling van Joost Mostert op de proef te stellen.

 

Pogingen om de witte stelling te bestoken worden door Joost beantwoord met het presenteren van dwangzetten, waarmee de zwarte formatie in het nauw komt.

 

Zes zetten later is de zwarte stelling een ruïne.

 

Joost komt op 5½ punten, waardoor alleen Gert Legemaat nog op gelijke hoogte kan komen. Daarvoor moet er wel gewonnen worden van Ted Barendse. Na zo’n anderhalf uur schaken hebben beide formaties 35 zetten gespeeld en zijn de dames zojuist geruild.

 

Er volgt een eindspel dat uiterst zorgvuldig gespeeld dient te worden en dat kunnen beide heren goed.

 

Even voor elven wordt remise overeengekomen, waarmee Joost Mostert definitief kampioen is van Persoonlijk Kampioenschappen Haagse Schaakbond editie 2021.

Een van de drie langst durende en meest spectaculaire partij van de avond wordt gespeeld door Maurits Bons en Tobias Li-Behn. Na een verkennende fase verovert Tobias met zijn zwarte formatie een pion.

 

Er volgt 10.Pe5 cxd2+ 11.Lxd2, waarmee een eerste stuk in de doos ligt en er een keuze gemaakt moet worden hoe het issue ‘wit paard op e5’ opgelost moet worden.

 

Door te kiezen voor dame-offer voor 3 stukken behoud Tobias zijn klein voordeel en verliest geen tempo. Maar je moet het maar durven.

 

Er volgt een strijd waarbij zwart de witte koning steeds verder insluit en de witte koningspionnen opmarcheren, ondersteund door de dame.

 

Met een pion op de zesde rij levert wit zijn dame in, in ruil voor een zwarte loper. Maar krijgt geen kans meer om zijn pion naar het promotieveld te loodsen. Want de witte koning wordt met een fraai paardzet matgezet.

 

Ton Bodaan wint van Lothar van der Sluijs en Jouke van Gosliga sluit dit toernooi af met een overwinning op Joost Scholten.

Jaco Arkesteijn en Ed Eveleens houden elkaar in balans in een partij die als laatste klaar is.

In groep B heeft Sai Wing Wu aan remise genoeg om zeker te zijn van groepswinst. Maar hij treft in Steven Wink een tegenstander die optimaal tegenwerkt.

Na zwarts 16e zet is het voor de witte formatie lastig om een goede zet te vinden.

 

Er wordt geruild, waardoor de zwarte formatie met zijn loper vrij spel heeft op de diagonaal a1-h8, om zo bijdrage te leveren aan het creëren van een matnet.

 

Na anderhalf uur spelen feliciteert Sai Wing Wu zijn tegenstander en blijft steken op 5½ punten. Steven Wink komt op 5 punten, terwijl Piet Sikkes nog op 5½ punten kan komen, wanneer hij Edwin van der Ley weet te verslaan.

Na 42 zetten van beide formaties is de volgende stelling bereikt.

 

Piet weet een pion te veroveren, waardoor het sloteindspel er een is tussen koning plus pion tegen koning alleen. Edwin weet met zijn zwarte koning de oppositie te behouden, waardoor de witte pion niet verder komt dan de zesde rij. Waarmee definitief is dat Sai Wing Wu groep B wint.

Peter van Wermeskerken weet René Poots in tijdnood te brengen en te verslaan om zo op 4 punten te komen. Auke de Vries sluit dit toernooi af met een overwinning op Bert van der Willik.

Eric Alvares bereikt een mooi gepasseerde pionnenformatie op de damevleugel in zijn partij tegen René Weerts, maar de seconden tikken weg.

 

Hierdoor worden er fouten gemaakt, waardoor de pionnen niet te handhaven zijn. Ook René Weerts komt op 4 punten.

Sjaak van As gebruikt zijn partij tegen Niels Engelen om een mooi matnet te componeren.

 

Hans Coenders boekt een mooie overwinning in zijn partij tegen Simon Dirkse en Edgar Huisman verslaat Ruud van Dijk.

Dan is het laatste woord van deze avond aan wedstrijdleider André Wagner, waarbij hij zijn presenatie opent met “De wisselbeker is voor het eerst sinds 1990 (toen Bernard Bannink won) naar Zoetermeer gegaan. Joost Mostert werd eerder kampioen in 1980, toen hij lid was van SV Den Haag (na fusies opgegaan in Haeghe Ooievaar).”